மழை தூர ஆரம்பித்த
இரவொன்றில்
நான் கரைந்து கொண்டிருந்தேன்
உன் கை பட்டு.
தீ மூட்டாமல்
நீயும் நானும்
சூடாகிப் போனோம்
நம் மூச்சுக் காற்றில்
இருள் முனங்கிக் கொண்டிருந்தது.
உன் கரங்களை
தூரிகையாக்கி
என் முதுகில்
ஓவியம் வரைந்தாய்
வியர்வை அழித்த
அவ் ஓவியம்
இன்னும் என் நினைவலையில்
அழியாமல்.
மழை இரவு
இன்னும் எரித்துக் கொண்டிருக்கிறது
உன்னையும் என்னையும்.
5 comments:
மழை இரவு மகா அட்டகாசம்.
அருமை.
வாழ்த்துக்கள்.
//மழை இரவு
இன்னும் எரித்துக் கொண்டிருக்கிறது
உன்னையும் என்னையும்//
ம்ம்ம் அருமை அருமை சார்
பள்ளி விடுமுறையில் நிறைய எழுதுவீர்கள் என்று எதிர்பார்த்தேன். விடுமுறை நிகழ்வுகள் நினைவுகளில் வருகிறதோ. ? நலம்தானே சரவணன்.?
நல்லாருக்கு...
நினைவுகள் அழிவதில்லை
Post a Comment