வைகை ஆற்றை விற்கிறார்கள்...ஜாக்கிரதை...!

என் வகுப்பு மாணவர்களை அழைத்துக் கொண்டு வைகை ஆற்றின் சீர்கேட்டை ஆராய்வதற்கு நேற்று காலை 11 மணி அளவில் கள பயணம் மேற்கொண்டோம். மாணவர்கள் உற்சாகத்துடன் களத்தில் இறங்கினர். 

 களப்பயணம் உற்று நோக்கலில் தொடங்கியது. வைகை ஆற்றை அதன் கரையோரம் நின்று ஆய்வு செய்வது என முடிவெடுக்கப்பட்டது. மாணவர்களை ஐந்து குழுக்களாகப் பிரித்து, ஆறு எவ்வாறு மாசுப்பட்டுள்ளது என்பதை உற்று நோக்கி, தங்கள் நோட்டுகளில் பதிய செய்ய , அறிவுரைகள் வழங்கப்பட்டது.

     ஆய்வை குருவிக்காரன் சாலையின் தொடக்கத்தில் ஆரம்பித்தோம். அருகிலுள்ள குடியிருப்புகள் , அதில் இருந்து வெளியேறும் கழிவுகள் அனைத்தும் குழாய் மூலம் ஆற்றில் கலப்பதை பார்த்த மாணவர்கள் நிச்சயம் நம் ஆங்கிலப்பாடத்தில் கடவுள் பூமிக்கு வருகைபுரிந்து ஆற்றின் அழுகையை விசாரிப்பது போல விசாரித்தால், அய்யோ நம் நெஞ்சு தாங்காது என்று சொல்லி ஆதங்கப்பட்டார்கள் மாணவர்கள்.

  “சார் ... ஒரே நாத்தமா இருக்கு சார்... ” என்று ஐயப்பன் சொல்ல, “அடே இந்த நாத்தமெடுத்த தண்ணியிலும் எருமைமாடு எப்படி படுத்து புரளுது... பாரு” என்றாள் திவ்யா. 

“சார்...கீழே பார்த்து நடங்க சார்.. ஆத்துக்குள்ளேயும் ஆயி.. ஆத்து ஓரத்திலு ஆய்..” என்றாள் த்ரிக்‌ஷா ப்ரியதர்ஷினி. “அங்க பாருங்க சார் ஒரு நாய்.. ஆய் பேலுது..” என்று கார்த்திக் சுட்டிக்காட்டிய இடத்தில் மனித நாயும் அச்செயலை செய்தது. அனைவரும் சிரித்தனர். 

“ஆறு எல்லாம் ஒரே குப்பை  சார்... இந்த ஏரியா மக்கள் ஆத்தில தான் குப்பையை எறியுறாங்க போல “என்றான் சஞ்சய். 

“அட போங்க சார்...வண்டியூர் பக்கம் வாங்க... எங்க ஏரியாவுல...பூ , மாலை அப்புறம் வாழை மட்டை என எல்லாத்தையும் ஆத்தில கரைக்கிறேன்னு போட்டு ஒரே வீச்சம்... இப்ப சாமி கும்பிட்டாங்க....சொல்ல வேண்டியதில்லை...எல்லா குப்பையும் ஆத்துக்குள்ள தான் சார்...” என்று ஆதங்கப் பட்டுக் கொண்டனர் கார்த்திக்கும், மணிப்பாண்டியும்.  

 “சார் ... ஆத்தோரத்தில மரம் நட்டாங்கல்ல.. ஒரு மரம் கூட வளர காணாம்... அடுத்து நாம ஆத்தோரம் மரம் வளர்க்க...மரம் நடுவோம் சார்...” என்று ஆலோசனைகள் வழங்கினாள் பாண்டி மீனா. எங்க வீடு பக்கம் தான், நான் தண்ணீர் ஊற்றுகிறேன் என்று உறுதியளித்தான் உதயக்குமார்.

 சிறுது தூரம் நகர்ந்திருப்போம்.அனைவ்ரும் ஒத்தக் கூரலில் , “சார், அங்க பாருங்க...ஆத்துக்குள்ள... சாயம் போடுறாங்க... என சாயம் ஏற்றி காய வைத்துள்ள சேலைகளையும், அதன் அருகில் புகையை கக்கிக் கொண்டு எரியும் அடுப்பையும் காட்டினார்கள். நானும் சுட்டிக்காட்டி , ஆதங்கப்பட்டேன்.

எங்கு பார்த்தாலும் குப்பை ,இருநூறு அடிக்கொரு சாக்கடை தண்ணீரை ஆத்துக்குள்ள ஓட விடுகிற குழாய், காலைக்கடன் முடித்த தடம்,விலங்குகளின் கழிவுகள், ஆற்றுக்குள் முளைத்துள்ள தொழுவங்கள், ஆற்றின் கரையில் அடுக்கி வைக்கப்பட்டுள்ள மரச்சாமான்கள் , குப்பை தொட்டிகள் இருக்க அதன் அருகிலே ஆற்றில் வீசியெறியப்பட்ட பலத்தரப்பட்ட கழிவுப் பொருடகள், நெகிழி பொருட்கள் என தாம் பார்த்தை பதிவு செய்தார்கள்.  

“சார் ,ஆத்துக்குள்ள மாட குளிப்பாட்டுறாங்க சார் ..” என்ற தேவதர்ஷினிக்கு, “ அட போப்பா...அந்த தண்ணியிலே கெமிக்கல் சாக்க அலசுறாங்க... அந்த தண்ணியிலேயே .. துணிய தோய்ச்சு போடுறாங்க...”என அலறி பேசினாள் செல்வ ராணி.

“சார்... ஆத்த மாடுமில்ல.. நம்ம காத்தையும் இவனுங்க.. பாழ் படுத்துறாங்க... இவனுகளையெல்லாம் கட்டிப்போட்டு உதைக்கணும் சார்...” என்றான் விக்னேஷ்வரன்.
அதற்குள் இப்ராகிம் “சார்... யாரும் இத கண்டுக்காம இருக்காங்களே.. அப்புறம் எப்படி சார் ... தண்ணீர் மதுரைக்கு கிடைக்கும்.. ” என்றான்.

“சார்... காய்கறி கழுவுகள் .. ஆத்துக்குள்ள தொழுவம் கட்டி கொடுக்குறானுங்க... ” என்றான் தினேஷ். “கார்ப்ரேசன் இதுக்கு வரி போட்டு கடை வாடகை வாங்குற மாதிரி எதாவது வசூல் பண்ணும்டா...” என்றான் தங்கமணி.



 “சார் ஆட்டு இறைச்சி , கோழி இறக்கை இன்னும் பல கழிவுகள் இந்த ஓப்புளப்படி பாலத்தை தாண்டினா இருக்கும் சார்...எனக்கு குடலை புரட்டும் நாம திரும்புவோம் ”என்று கூறி தேவதர்ஷினி எங்களின் ஆய்வுக்கு முற்றுப்புள்ளைவைத்தாள்.


யுவராஜ், “சார்...போற வண்டிகளை  பாருங்க.. எவ்வளவு புகையை  கக்குது.. நுரையீரல் அப்படியே அவுஞ்சு போக போகுது சார்...” என்றான்.

கள ஆய்வுகளை வகுப்பறையில் விவாதித்தனர். நல்லதொரு ஆய்வு கட்டுரை தயார் செய்து வருகிறோம் . திங்கள்  தருவதாக உறுதியளித்தார்கள். நான் அவர்களிடம் வைத்துள்ள கோரிக்கை...நம் ஆற்றை காக்க .. நம் வைகையை காக்க என்ன செயல்திட்டம் உருவாக்க வேண்டும் “ என்பதை யோசிக்க சொன்னேன்.

இவ்வளவு தூரம் பயணப்பட்ட நீங்களூம் யோசனைகளை அள்ளித்தரலாம். உங்கள் ஆலோசனைகளையும் கமண்டாக போடவும். காப்போம் மதுரையின் வைகையை..!